-
آرشیو :
نسخه بهار 1404
-
کد پذیرش :
12877
-
موضوع :
حقوق جزا
-
نویسنده/گان :
| محمد رضا حبيبی
-
زبان :
فارسی
-
نوع مقاله :
پژوهشی
-
چکیده مقاله به فارسی :
مجازات¬های جایگزین حبس، مجموعه¬ای از واکنش¬های جزایی است که می¬توانند جایگزین مجازات زندان شوند.این دسته از مجازات¬ها اغلب جایگزین حبس¬های جرائم خرد و کم اهمیت به شمار می¬رود؛ حبس‌هایی که مضار آن بیشتر از فواید آن است و جرائمی که با وجود خسارت¬هایی که به بزه¬دیدگان وارد می¬کند، در زمره جرائم پرخطر نیستند.کمبود فضای زندان، مشکلات بهداشتی و بیماری¬های ناشی از آن، میزان بالای تکرار جرم در زندانیان، عدم موفقیت زندان در اصلاح مجرمین و کم اثر شدن جایگزین¬های سنتی(جزای نقدی، آزادی مشروط و تعلیق) دست اندرکاران سیاست کیفری و جرم شناسان کشورها و نهادهای بین المللی را به اندیشه کاهش توسل به مجازات حبس در جرایم غیر مهم به عنوان حربه اصلی نظام عدالت کیفری سوق داد.در این میان باید توجه داشت که جایگزین¬های حبس مجازات¬هایی هستند که در راستای سیاست جنایی مشارکتی در بستر جامعه، نه در مؤسسه¬ها و نهادهای دولتی همانند زندان و مؤسسه¬های مشابه، اعمال و اجرا می¬شود.از جمله این مجازات‌ها می-توان به دوره مراقبت، جریمه روزانه، کار عام المنفعه، محرومیت از حقوق اجتماعی، تعلیق ساده و آزمایشی، بازداشت آخر هفته، حبس در منزل، سیستم نیمه آزادی و راهکارهایی از این قبیل اشاره کرد. برخی از کشورها مثل فرانسه با فراهم آوردن لوازم و مقدمات امر و نیز اتخاذ مدل سیاست جنایی دولت جامعه مردم سالار (به معنای دقیق و خاص آن) در قوانین جزایی خود به طور گسترده از این مجازات‌ها استقبال کرده‌اند و در عمل نیز به نتایج مثبتی دست یافته اند. این در حالی است که در ایران مجازاتهای جایگزین حبس هنوز با استقبال قانون گذار مواجه نشده‌اند هر چند که قانون مجازات اسلامی در سال 1392 این دسته از مجازات¬ها را مورد پیش بینی قرار داده است. در این مقاله سعی خواهیم نمود تا مشخص کنیم در کدارم دسته از جایگزین¬های حبس نقش مشارکت مردمی پررنگ تر است؟ نقش مشارکت مردمی برای استفاده از این ابزارهای اصلاحی و درمانی با چه چالش‌هایی روبرو هستند؟
-
لیست منابع :
[1] اردبیلی، محمد علی، 1393، حقوق جزای عمومی،ج3 ، تهران، انتشارات میزان،
[2] باقرزادگان.رضا،1401، ضرورت‌های بکارگیری مجازاتهای جایگزین حبس، تهران، نشر توحید، ج1، چ1.
[3] حاجی تبار فیروزجائی، حسن، جایگزین¬های حبس در حقوق کیفری ایران، تهران، انتشارات فردوسی، 1386.
[4] خاکسار.داوود، 1400، عوامل مؤثر بر صدور مجازاتهای جایگزین حبس، تهران، فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، دانشگاه علامه طباطبائی.
[5] خالقی، ابوالفتح،1386، کار به جای زندان، فصلنامه علمی و پژوهشی حقوق و علوم سیاسی، شماره3.
[6] دولت آبادی.سید محمد،1399، بررسی مجازاتهای جایگزین حبس در قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، تهران، انتشارات توسیرکانی، ج1،چ1،
[7] رستمي، ولي،1384، سياست جنايي مشاركتي در جمهوري اسلامي ايران، رساله دكتري حقوق كيفري و جرم¬شناسي، دانشكده حقوق و علوم سياسي، دانشگاه تهران.
[8] روزبهانی.محمد،1397، بررسی جایگزین‌های حبس در نظام قضایی ایران ( با تاکید بر اصل تناسب )، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، فصلنامه حقوق تطبیقی.
[9] زراعت، عباس، 1394، شرح مختصر قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، تهران، انتشارات ققنوس.
[10] زینالی. حسین،1399، مجازاتهای جایگزین حبس در قانون مجازات اسلامی، تهران، نشرروشن
[11] شمس ناتری، ابراهیم؛ و همکاران، قانون مجازات اسلامی در نظم کنونی، تهران، نشر میزان، چاپ اول،1393.
[12] صبوحی، رحمان،1394، عدالت ترمیمی در نظام کیفری موضوعه ایران، تهران، انتشارات مجد.
[13] غلامی، علی؛ حسنی، پیمان، 1396، راهبردهای کاهش جمعیت کیفری زندان، تهران، انتشارات میزان.
[14] غلامی، میثم؛ ملکی، امین، 1394، مجازاتهای جایگزین حبس و نقش آن در پیشگیری از تکرار جرم، فصلنامه پیشگیری از جرم، سال دهم، شماره37.
[15] قاسمي مقدم، حسن،1385، رزيابي ميزان اثربخشي مجازات‌هاي اجتماعي در حقوق ايران، انگلستان و آمريكا، پاياننامه كارشناسي ارشد حقوق جزا و جرمشناسي، دانشگاه امام صادق(ع).
[16] کاشفی، حسین،1380، کیفرهای جایگزین زندان در حقوق فرانسه، مجله حقوقی دادگستری، شماره36.
[17] گلدوزیان، ایرج و قائدی، مریم،1397،مجازاتهای جایگزین حبس و تاثیر آن بر اجتماع،دومین کنفرانس بین المللی مطالعات حقوقی و قضایی
[18] محتشمی، ندا،1399، نظریه تعامل گرایی در جرم شناسی و سیاست جنایی، تهران، انتشارات مجد.
[19] نجفي ابرندآبادي، علي حسين و هاشم بيكي، حميد، 1393، دانشنامه جرمشناسي، تهران، انتشارات كتابخانه گنج دانش،
-
کلمات کلیدی به فارسی :
مشارکت مردمی، جایگزین حبس، سیاست جنایی.
-
چکیده مقاله به انگلیسی :
Alternative punishments to imprisonment constitute a set of penal responses that can replace incarceration. These sanctions are often applied to minor and low-level offenses—cases where the harms of imprisonment outweigh its benefits, and the offenses, despite causing harm to victims, are not considered high-risk. Issues such as prison overcrowding, health risks and related diseases, high recidivism rates, the failure of prisons in rehabilitating offenders, and the declining effectiveness of traditional alternatives (such as fines, parole, and suspended sentences) have prompted criminal justice policymakers and criminologists, both nationally and internationally, to reconsider the use of incarceration as the main strategy for handling non-serious crimes.
It is important to note that alternative sanctions are designed to be implemented within the community rather than in state-run institutions like prisons. These measures reflect a participatory criminal justice policy and are carried out in a social context. Examples include probation, daily fines, community service, deprivation of civil rights, simple and conditional suspension, weekend detention, home confinement, semi-custodial systems, and similar strategies. Some countries—such as France—have embraced these sanctions by establishing the necessary legal and social infrastructure and adopting a state–society participatory model of criminal policy, which has yielded positive results in practice. In contrast, Iran has yet to widely adopt such alternatives, despite their formal recognition in the Islamic Penal Code of 2013.
This article seeks to answer the following questions: In which types of alternative sentences does community participation play a more prominent role? What challenges does public engagement face in the implementation of these rehabilitative and corrective measures?
-
کلمات کلیدی به انگلیسی :
Community Participation; Alternative Sentences to Imprisonment; Criminal Policy
- صفحات : 89-102
-
دانلود فایل
( 658.01 KB )
