داوری دوسو کور (Double blind peer review) یا (anonymous peer review) 
در این نوع داوری از الگوی سوم، نویسندگان و داوران هردو گمنام هستند و یکدیگر را نمی‌شناسند. در ایران با توجه به وجود سیستم‌های نرم‌افزاری پیشرفتۀ مدیریت مجلات، از این نوع داوری استفاده می‌شود. ناشناس ماندن نویسنده از هرگونه سوگیری و تعصب داور جلوگیری می‌کند برای مثال، در مورد کشور نویسنده، یا یک پژوهش اختلاف‌برانگیز پیشین. همچنین، مقالات داوران برجسته صرفا بر اساس محتوای مقاله داوری می‌شود نه شهرت نویسندۀ آن. اما متأسفانه مشخص نیست که آیا مقاله واقعا می‌تواند همیشه به‌ویژه در حوزه‌های کاملا تخصصی کور بماند یا نه. داوران می‌توانند نویسندگان را بر اساس سبک مقاله، موضوع مقاله و خودارجاعی آن تشخیص دهند. از جهتی ناآگاهی داور از نام نویسنده، می‌تواند نتایج متفاوت و حتی مخالف دانسته‌های قبلی را نادیده بگیرد و تأیید نکند. مسئولیت‌پذیری طرفین در داوری و انجام اصلاحات داوری در این مورد باید جدی گرفته ‌شود و ناظران پروسۀ داوری به‌دقت روند و کیفیت داوری را دنبال کنند.